วินนี เดอะ พูห์ และบ้านมุมพูห์

“พูห์ ... สัญญาซีว่านายจะไม่ลืมฉัน ... ตลอดไป แม้แต่เมื่อฉันอายุร้อยปี”

พูห์คิดนิดหนึ่ง “ฉันจะอายุเท่าไหร่ตอนนั้น”

“เก้าสิบเก้า”

พูห์พยักหน้า “ฉันสัญญา”

หากเอ่ยถึง ‘หมีพูห์’ เด็กหลายคนคงคิดถึงหมีสีเหลืองเสื้อแดง กับการ์ตูนภาพเคลื่อนไหวยี่ห้อ Walt Disney ที่โด่งดังไปทั่วโลก แต่คงมีน้อยคนนักที่เคยอ่านเรื่องราวฉบับสมบูรณ์ของหมีตัวนี้ในหนังสือชื่อ ‘วินนี เดอะ พูห์’ และ ‘บ้านมุมพูห์’

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นใน ‘ป่าร้อยเอเคอร์’ ซึ่งมีสมาชิกหลักดังนี้

เด็กชาย ‘คริสโตเฟอร์ โรบิน’ ผู้เป็นเหมือนหัวหน้าป่า (ที่แสนจะใจดี)

‘พูห์’ หมีที่บอกว่าตัวเองสมองเล็ก และโง่เขลา (แต่คิดวิธีแก้ปัญหาได้ก่อนเพื่อนตัวอื่นทุกที)

‘พิกเลต’ หมูผู้พยายามจะ ‘กล้า’ แต่มันก็ไม่เคยกล้าจริง ๆ สักทีถ้าไม่มีพูห์

‘อียอร์’ ลาสีเทาผู้หดหู่ ชอบบ่นเป็นกิจวัตร แต่ลึก ๆ แล้วมันรักเพื่อนในป่าแห่งนี้มาก (ยอมจุ่มหาง

ในน้ำเย็นเป็นน้ำแข็งนานหลายนาทีจนหางชา เพื่อช่วยจิงโจ้ตกน้ำ)

‘แรบบิต’ กระต่ายจอมวางแผน (เคยวางแผนพาทิกเกอร์ไปปล่อยในป่าลึก ... แต่กลับหลงทางเสียเอง)

‘อาวล์’ นกฮูกผู้ชาญฉลาดของเพื่อน ๆ (แต่ไม่เคยสะกดตัวหนังสือถูกเลยสักคำ)

‘แคงกา’ ผู้หญิงหนึ่งเดียวในป่าที่ดูแล ‘รู’ ลูกรักแสนซนไม่วางตา

และสัตว์ตัวสุดท้ายที่เข้ามาอยู่ในป่าร้อยเอเคอร์ คือ ‘ทิกเกอร์’ เสือรักสนุก เป็นมิตรกับทุกอย่าง ไม่

เคยโกรธใครแม้จะโดนแกล้งอย่างเจ็บแสบก็ตาม

ตัวละครทั้งหมดล้วนมีนิสัย และบุคลิกที่ต่างกันเสียเหลือเกิน จึงไม่น่าแปลกที่จะเกิดปัญหาให้ตามแก้กันอยู่บ่อย ๆ แต่ช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตั้งแต่ ‘วินนี เดอะ พูห์’ จนถึง ‘บ้านมุมพูห์’ ก็นานพอจะทำให้พวกมัน อยู่อย่างเข้าใจกันและกันมากขึ้น

หากวินนี เดอะ พูห์เป็นตัวแทนความสนุกสุดเหวี่ยงของเด็ก ๆ บ้านมุมพูห์ก็คงเหมือนความสนุกที่อยู่บนพื้นฐานความเข้าใจอันลึกซึ้งของคน ที่เติบโตขึ้น การค่อย ๆ โตอย่างเงียบ ๆ ของตัวละครนี้เองที่เป็นเสน่ห์ทำให้เรื่องของ ‘หมีพูห์’ เป็นที่รักของคนทุกยุคทุกสมัย เพราะไม่ว่าใครก็ต้องเคยเด็ก และต้องโตขึ้นเหมือนที่ตัวละครเรื่องนี้เป็น และถ้าใครโชคดี ระหว่างติดตามเรื่องราวของหมีตัวนี้ อาจได้เห็นตัวเองวิ่งเล่นอยู่มุมใดมุมหนึ่งของป่าร้อยเอเคอร์นี้ก็เป็นได้