ตระหนักรู้ความรู้สึก

ความรู้สึก คือ สัญญาณบอกให้เรารู้ว่าตอนไหนเรามีปัญหา การให้เด็กรู้จักความรู้สึกของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง เด็กบางคนจะมีปัญหาการสื่อสาร เหมือนกับรถไม่มีเกียร์และไม่มีความแตกต่างด้านอัตราความเร็วที่มีแต่ติดเครื่องกับดับเครื่องเท่านั้น เด็กจึงไม่มีระดับอารมณ์ที่หลากหลาย เช่น เด็กบางคนมีแต่ “อารมณ์ดี” กับ “โมโหโทโส” เท่านั้น เวลาถูกใครก่อกวนก็เปลี่ยนจาก “อารมณ์ดี” เป็น “โมโหโทโส” โดยไม่รู้จักระดับอารมณ์ที่อยู่ระหว่างนั้น เช่น รำคาญ ขุ่นเขือง ฉุนเฉียว หัวเสีย เจ็บใจ โกรธแค้นและโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

วิธีที่จะช่วยให้เด็กรู้จักความรู้สึกแบบต่างๆมากชึ้น คือ ครอบครัวควรคุยกันถึงเรื่องความรู้สึกเพราะจะทำให้เด็กรู้จักจำแนกแยกแยะและแสดงความรู้สึกเป็น เวลาพ่อแม่ถามลูกว่าวันนี้เป็นอย่างไร ต้องถามต่อด้วยว่าลูกรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น

พ่อแม่พูดคุยซักถามลูกได้ตลอดว่าอะไรทำให้ลูกรู้สึกอย่างนั้น คนอื่นๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องน่าจะรู้สึกอย่างไร ที่สำคัญเวลาคุยกันเรื่องนี้ พ่อแม่ต้องคุยถึงความรู้สึกของตัวเองให้ลูกฟังเป็นตัวอย่างด้วย

ลองสังเกตเวลาที่ครอบครัวคุยกันและจะประหลาดใจที่พบว่า แม้เวลาที่สมาชิกในครอบครัวพูดคุยอย่างใกล้ชิดสนิทสนมแต่แทบไม่มีใครพูดเรื่องความรู้สึกกันเลย ทั้งๆที่ความรู้สึกคือแง่มุมสำคัญที่สุดของสิ่งที่พูดออกมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมุมมองของความฉลาดทางอารมณ์