ป่าฝนแห่งการอ่าน vs โทรศัพท์มือถือ
#หนังสือสำหรับเด็กคือสวัสดิการทางปัญญา
#หนังสือคือความจำเป็นพื้นฐานที่รัฐต้องจัดสรรให้เด็กทุกคน
เด็กๆติดอะไรก็ได้ตามที่ถูกป้อน (ผู้ใหญ่-สิ่งแวดล้อม) ทั้งขนมหวาน น้ำหวาน ไส้กรอก ทีวี เกมส์ อินเตอร์เน็ต โทรศัพท์มือถือ ฯลฯ และ #ติดหนังสือ
..................................
หลายคนแสดงความเป็นห่วงว่า หากเราเรียกร้องให้รัฐจัดหนังสือให้เด็กได้จริงๆ แล้วพวกเขาจะอ่านกันหรือ เพราะใครๆก็เล่นโทรศัพท์มือถือกันหมดแล้ว
จึงต้องขอเอาข้อเปรียบเทียบของ จิม เทรลีส (Jim Trelease - The Read Aloud Handbook) ที่เขียนว่า
ในการแข่งขันขี่ม้าโรดิโอนั้นแชมป์เปี้ยนส่วนใหญ่ล้วนมาจากบ้านเมืองที่มีม้าอยู่เต็มไปหมด อาทิ รัฐเท็กซัส ยูทาห์ และเมืองแห่งการใช้ม้าอื่นๆ และมีน้อยมากที่นักแข่งจากฟลอริดาหรือรัฐอื่นๆที่ไม่ค่อยมีม้าจะแข่งชนะ
เหตุผลก็ง่ายๆคือ ด้วยความที่แถวบ้านมีม้าเยอะ ผู้คนขี่ม้ากันเป็นประจำ ทั้งขี่เล่น ขี่เดินทาง ขี่เลี้ยงวัว ฯลฯ ความชำนาญก็มีมากกว่าผู้คนที่มาจากถิ่นที่ไม่มีม้า
ลุงจิมเปรียบเทียบเรื่องนี้กับปริมาณหนังสือและความสำเร็จทางการอ่านและการเรียนรู้ของเด็กๆว่า
จากการสำรวจโรงเรียนที่นักเรียนๆกันได้ดีๆนั้น ห้องสมุดของเขามีหนังสือเยอะแยะมากมายราวกับ "ป่าฝน" ส่วนพื้นที่ๆเด็กๆเรียนกันได้ไม่ค่อยดี โรงเรียนมีหนังสืออยู่ราวกับน้ำในทะเลทราย
ทีนี้ที่เรามักจะพูดกันว่า "เด็กๆเล่นโทรศัพท์กันหมดแล้ว พวกเขาไม่อ่านหนังสือหรอก"
ก็อาจจะต้องคิดใหม่ว่าเด็กๆที่เล่นโทรศัพท์มือถือตลอดเวลานั้น
พวกเขาโตมาในป่าแบบไหน "ป่าฝนแห่งหนังสือ" หรือ "ป่าฝนแห่งโทรศัพท์มือถือ"
แล้วเราจะสร้าง "ป่าฝน" แบบไหนให้พวกเขา
..........................................
"การอ่าน" ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์มีมาโดยกำเนิด
"การอ่าน" ไม่ได้อยู่ในดีเอ็นเอของมนุษย์
"การอ่าน" เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาในภายหลัง
การติดโทรศัพท์ ก็ถูกสร้างขึ้นในภายหลังเช่นกัน
