ตาผมเป็นต้นเชอร์รี่
เรื่องโดย อันเจลา นาเน็ตตี แปลโดย นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ : อันเจลา นาเน็ตตี
พิมพ์ที่ แพรวเยาวชน แนะนำโดย อริยา ไพฑูรย์
คนเรามีจินตนาการไว้เพื่ออะไร...เพื่อพาตัวเองไปจากโลกแห่งความจริงอันโหดร้ายสักชั่วขณะหนึ่ง...ใช่หรือไม่ น่าเสียดายที่ว่า เมื่อเติบโตขึ้นเราก็หลงลืมความสามารถในการจินตนาการไป และทำราวกับว่าโลกนี้มีอยู่เพียงที่จับต้องและมองเห็นได้เท่านั้น
“ตาผมเป็นต้นเชอร์รี่” จึงเป็นโลกที่ผู้ใหญ่มองไม่เห็น เพราะในโลกของผู้ใหญ่ ตาไม่อาจเป็นต้นเชอรืรี่และยายก็ไม่อาจกลายเป็นห่าน แต่สำหรับเด็กเล็กๆอย่างโตนีโน่ นี่กลับเป็นโลกที่เขาคุ้นเคยอย่างยิ่ง เพราะทุกคนที่เขารักยังอยู่กันพร้อมหน้าและแท้จริงแล้ว ไม่ว่าโลกแห่งความจริงหรือความฝัน...คนเราจะไม่มีวันตายตราบใดที่ใครคนหนึ่งยังรักเรา
หนังสือเล่มนี้บอกเล่าเรื่องความตายและการสูญเสียให้เด็กๆได้เข้าใจด้วยวิธีการที่ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เด็กๆก็เชื่อ เสียดายอยู่อย่างเดียวว่า ผู้ใหญ่ส่วนมากคงไม่เชื่อ
