ความสุขแห่งชีวิต(The Human Comedy)

“ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป แต่อย่าปล่อยให้มันเปลี่ยนมากเกินไปสำหรับเรา”

ครอบครัวแมคคอลี่..ไม่ใช่ครอบครัวสุขสบายเป็นมหาเศรษฐี ไม่ได้รวมตัวอยู่กันพร้อมหน้าทั้งครอบครัว ตรงกันข้ามบ้านแมคคอลี่แค่พอมีพอกิน และใช้ชีวิตอยู่โดยปราศจากพ่อ ส่วนลูกชายคนโตอยู่ในสนามรบ แม้ครอบครัวนี้จะมีหลายอย่างที่ขาดหายไป แต่สมาชิกในบ้านที่เหลืออยู่กลับมีความสุขมากกว่าบ้านที่มีทุกอย่างครบครันเสียอีก

โฮเมอร์ ลูกชายคนที่สองของบ้าน มีหน้าที่ดูแลยูลิสซิสน้องคนเล็กและทำงานพิเศษหาเงินเข้าบ้าน ตอนกลางคืนโฮเมอร์จะประจำอยู่ที่ทำการโทรเลข รอปั่นจักรยานไปส่งข่าวด่วนตามที่ต่างๆ บ่อยครั้งโฮเมอร์ต้องเคาะประตูบ้านคนอื่นกลางดึก เพื่อจะบอกข่าวเหล่านั้นว่า...คนที่พวกเขารักได้จากไปแล้ว

โฮเมอร์ต้องทนเป็นสะพานให้ข่าวการสูญเสียจากสงครามข่าวแล้วข่าวเล่าก้าวข้ามไปสู่ผู้คนที่กำลังรอให้สงครามสิ้นสุดอย่างมีความหวัง เหมือนที่โฮเมอร์กำลังรอให้สงครามจบลงเช่นกัน เพื่อพี่ชายของเขาจะได้กลับมา

มนุษย์มักอยากมีความสุขตลอดเวลา เหมือนกับที่นางแมคคอลี่หวังให้ลูกของเธอมีความสุขในการใช้ชีวิต นางแมคคอลี่ไม่เคยบอกให้ลูกของเธอทำอะไร หรือห้ามไม่ให้ทำอะไร แต่เธอมักบอกลูกว่าควรคิดอะไร หรือไม่ควรคิดอะไรมากกว่า เพราะเธอเชื่อว่าความสุขแห่งชีวิตเริ่มต้นจากความคิด ไม่ใช่การกระทำ

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าความคิดและจิตใจที่ดีไม่แปรเปลี่ยนไปตามสังคม มนุษย์ทุกคนก็คงมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน