หนังสือชุด "ลูกหมีขั้วโลก"

หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในบรรดาหนังสือภาพชั้นดี ที่อยู่ในใจของเด็กๆ ทั่วโลก และเป็นหนังสือที่ผู้อยู่ในวงการหนังสือเฝ้ารอกันมานานแสนนาน ว่าเมื่อไรจะมีผู้กล้าจัดพิมพ์เป็นภาษาไทยเสียที ก็ต้องขอบคุณสำนักพิมพ์ที่ทำให้พ่อแม่ที่เข้าใจเด็กๆ ได้มีหนังสืออ่านให้ลูกฟังเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเล่ม

อย่างไรก็ตาม “ลาร์ส ลูกหมีขั้วโลก” เล่มนี้เป็นเพียงเล่มแรกในชุดนิทานผจญภัยของ Little Polar Bear จึงถือเป็นการแนะนำตัวเอกของเรื่องก่อนที่เล่มอื่นๆ ในชุดจะตามมา

คุณพ่อหมีขาวเป็นผู้นำเข้าสู่การผจญภัยในครั้งนี้ ซึ่งนับว่าแปลกใจเพราะดูเหมือนผู้แต่งจงใจพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกชาย ในแง่มุมที่ผู้ชายเท่านั้นจะรู้สึกได้ลึกซึ้ง เพราะมีความเข้มแข็ง  อบอุ่น ไว้วางใจกันได้แบบผู้ชายๆ ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบเรื่อง ดังนั้นภาษาที่หนังสือใช้สื่อสารพูดคุยกับเด็กๆ จึงค่อนข้างแข็ง แต่ก็มีท่าทีอ่อนโยน (อันนี้คิดเอาเองว่าผู้แต่งจงใจ) และหากจะมองอีกที เรื่องของลาร์ส อาจเป็นเรื่องราวการผจญภัยของเหล่าผู้ชายล้วนๆ เล่มเดียวที่ตีพิมพ์ในประเทศไทยในขณะนี้ (คุณพ่อที่มีลูกผู้ชายอาจได้ประโยชน์มากๆ)ไม่ว่าจะเป็นลาร์สเอง พ่อ เจ้าฮิปโปฯเฮนรี่  เจ้าอินทรีย์มาร์คัส เจ้าปลาวาฬแซมซัน รวมถึงหลายประโยคที่ปรากฏ อาทิ เฮนรี่พูดกับลาร์ส ว่า “ร่าเริงหน่อย เดี๋ยวได้กลับบ้านแล้ว” หรือ “และตอนนี้เราต้องรีบกลับบ้านแล้วนะ  เพราะแม่กำลังเป็นห่วงมาก”  เป็นบทสนทนาระหว่างผู้ชายอย่างชัดเจน นอกจากนั้นใครที่ไม่เคยเห็นน้ำตาผู้ชาย สามารถหาดูได้จากหนังสือภาพเล่มนี้ (แล้วจะเห็นว่ามันน่ารักขนาดไหน)

หนังสือเล่มนี้น่าจะเป็นหนังสือภาพสำหรับเด็กที่สวยงามที่สุดเล่มหนึ่งที่มีวางจำหน่ายอยู่ ทั้งขนาดรูปเล่มก็ดูเต็มอิ่ม ขนาดของภาพที่ใหญ่ มุมภาพกว้าง จนเรียกได้ว่าอลังการ สามารถเรียกความสนใจจากเด็กๆ ได้มาก เพราะไม่ต้องเพ่งมองเหมือนหนังสือชั้นดีหลายเล่มที่มีภาพค่อนข้างเล็ก  อาทิ ชุดกระต่ายน้อยปีเตอร์ของ Beatrix Potter และอีกหลายๆเล่มและดูเหมือนผู้วาดภาพเล่มนี้จะมีความถนัดและคุ้นเคยกับหิมะในเมืองหนาวมากกว่าสีสันในเมืองร้อน จึงทำให้ผู้ใหญ่ในเมืองร้อนอย่างเราๆ เห็นความตั้งใจ แต่งภาพจนไม่เป็นธรรมชาติ เช่นต้นโกงกางที่ดูคล้ายดอกไม้ประดิษฐ์ แถมเถาวัลย์ก็ดูออกจะเชยไปสักหน่อย คล้ายใครเอาไปร้อยไว้ให้ก็ไม่ปาน แต่ครั้นเจ้าลาร์สขี่หลังแซมซันคล้อยหลังไปแล้ว มุมภาพด้านหลังที่เห็น “ก้น” ของเฮนรี่ ทำให้นึกถึง “ ก้น” ของลาร์สก่อนหน้านี้ จนรู้สึกว่าผู้แต่งเป็นคนใกล้ชิดเด็กๆ (และรักเด็กมากๆ) เพราะไม่ค่อยเห็นใครวาดภาพ “ก้นเด็ก” ได้เหมือนพียงนี้ ทั้งกิริยาปีนป่ายก็ไม่ต่างจากเด็กๆ ที่เราพบเห็นใกล้ตัวทุกวันเลย เพียงแต่นี่เป็นก้นของเด็กที่เป็นหมีเท่านั้นเอง

สิ่งสำคัญอีกประการหนึ่งของหนังสือเล่มนี้อยู่ที่ สารหลายสารที่ผู้แต่งตั้งใจสื่อกับเด็ก ทั้งเรื่องของความแตกต่างหลากหลายบนโลกใบนี้ด้วยวิธีการเล่าเรื่องที่แสนชาญฉลาดของเขา ถ้าผู้มีอาชีพเป็นครูได้อ่านให้เด็กๆฟัง ก็คงรู้สึกได้ว่าผู้เขียนสอนทั้งวิทยาศาสตร์ ภูมิศาสตร์ จริยธรรม การศึกษาพ่อแม่ และพูดถึงความเป็นครอบครัวได้แยบยลและสวยงามโดยไม่ต้องพร่ำสอน แต่ใช้วิธีเล่าเรื่องให้ฟัง นอกจากนั้นผู้ประพันธ์ได้อธิบายความหมายของสิ่งที่เรียกว่าความรักและมิตรภาพให้เด็กๆเข้าใจอย่างงดงาม และทั้งหมดนั้นมีความเหมือนจริง จนรู้สึกว่ามันอยู่ใกล้ๆแค่ระยะมือเอื้อมถึงเท่านั้นเอง